In mijn werk als kindertolk kom ik hem vaak tegen. De discussie waar het probleem nu eigenlijk ligt. Ligt het probleem bij het kind? Of ligt het probleem (of de schuld) juist bij de ouders? En meestal belemmert juist die discussie onze beweging om het op te lossen.
Voor mij ligt het probleem niet bij het kind noch bij de ouder. Ik geloof in onze natuurlijke beweging om dat wat op ons pad komt op te lossen. En als we dan de discussie bij wie 'het probleem' ligt even met rust kunnen laten en gewoon kunnen volgen wat we zien of wat ons kind ons laat zien, dan begint er iets te dagen. We krijgen in beeld (in zicht) wat we (zowel de ouder als het kind) al die tijd gemist hebben. Hierdoor komen we vanzelf in beweging. Heel natuurlijk vullen we dat wat we missen gewoonweg aan.
En daarmee wordt het probleem ook opgelost! Het kan dus rustig blijven liggen waar we het hebben neergelegd...
Karin Höhle-Dikken
12 juni 2013
Project: Stap voor Stap 2013, (gedachten)wandeling 151
Voor mij ligt het probleem niet bij het kind noch bij de ouder. Ik geloof in onze natuurlijke beweging om dat wat op ons pad komt op te lossen. En als we dan de discussie bij wie 'het probleem' ligt even met rust kunnen laten en gewoon kunnen volgen wat we zien of wat ons kind ons laat zien, dan begint er iets te dagen. We krijgen in beeld (in zicht) wat we (zowel de ouder als het kind) al die tijd gemist hebben. Hierdoor komen we vanzelf in beweging. Heel natuurlijk vullen we dat wat we missen gewoonweg aan.
En daarmee wordt het probleem ook opgelost! Het kan dus rustig blijven liggen waar we het hebben neergelegd...
Karin Höhle-Dikken
12 juni 2013
Project: Stap voor Stap 2013, (gedachten)wandeling 151