Gisteren deelde Marianne Kimmel in het programma 'Recht uit het
Hart' haar belevingen tijdens haar jeugd. Voor mij werd het pijnlijk duidelijk. Zij is (net als ik) seksueel misbruikt. Wat ben ik blij dat zij gisteren voor zo'n groot publiek haar plek heeft ingenomen. Wat ben ik trots dat zij gisteren voor zo'n kritisch publiek haar waarheid heeft verteld. Als lotgenote zie ik dat als onze plek en onze waarheid. Een waarheid die 'het publiek' vaak liever niet horen wil, een waarheid die beter verzwegen kan worden. Ik zag dus ook hoe moeilijk het voor Marianne was om haar waarheid te vertellen. Hoe dapper ze was om dat toch te doen. En ik zag ook haar verwarring bij de vraag waarom ze dit gedaan heeft. Waarom zou ze zich immers moeten verantwoorden voor het vertellen van haar kant van het verhaal, voor haar waarheid? Voor het innemen van haar plek? Voor mij hoeven Marianne en alle andere lotgenoten die een pijnlijke waarheid met zich meedragen zich niet langer te verantwoorden. Voor mij is het duidelijk. Iedereen heeft immers het recht om zijn eigen waarheid een plek te geven. Dat is namelijk van absoluut levensbelang. Het is ONS bestaansrecht. Het wordt tijd dat we daar ruimte voor vrij maken. Ruimte voor onszelf en ruimte voor alle kinderen die nu nog geloven dat er voor hun waarheid geen 'veilige' plek is... Dankjewel lieve Marianne dat je mij (ons) daar gisteren weer even aan herinnerde. Voor mij ben je een held!
Karin Höhle-Dikken
6 juli 2013
Project: Stap voor Stap 2013, gedachtenwandeling 167
Hier kan je de uitzending bekijken!
Hart' haar belevingen tijdens haar jeugd. Voor mij werd het pijnlijk duidelijk. Zij is (net als ik) seksueel misbruikt. Wat ben ik blij dat zij gisteren voor zo'n groot publiek haar plek heeft ingenomen. Wat ben ik trots dat zij gisteren voor zo'n kritisch publiek haar waarheid heeft verteld. Als lotgenote zie ik dat als onze plek en onze waarheid. Een waarheid die 'het publiek' vaak liever niet horen wil, een waarheid die beter verzwegen kan worden. Ik zag dus ook hoe moeilijk het voor Marianne was om haar waarheid te vertellen. Hoe dapper ze was om dat toch te doen. En ik zag ook haar verwarring bij de vraag waarom ze dit gedaan heeft. Waarom zou ze zich immers moeten verantwoorden voor het vertellen van haar kant van het verhaal, voor haar waarheid? Voor het innemen van haar plek? Voor mij hoeven Marianne en alle andere lotgenoten die een pijnlijke waarheid met zich meedragen zich niet langer te verantwoorden. Voor mij is het duidelijk. Iedereen heeft immers het recht om zijn eigen waarheid een plek te geven. Dat is namelijk van absoluut levensbelang. Het is ONS bestaansrecht. Het wordt tijd dat we daar ruimte voor vrij maken. Ruimte voor onszelf en ruimte voor alle kinderen die nu nog geloven dat er voor hun waarheid geen 'veilige' plek is... Dankjewel lieve Marianne dat je mij (ons) daar gisteren weer even aan herinnerde. Voor mij ben je een held!
Karin Höhle-Dikken
6 juli 2013
Project: Stap voor Stap 2013, gedachtenwandeling 167
Hier kan je de uitzending bekijken!