Mijn stelling:
Jij hebt precies de puber in huis die jij nodig hebt om je te kunnen bevrijden van je (verouderde) overtuigingen en overlevingsmechanismen.
Onze overtuigingen, onze regels en de weg die wij hebben gekozen zodat wij konden overleven. Kortom, alles waar wij ons veilig bij voelen. En dat is ook precies de weg die wij onze kinderen wijzen in de hoop dat zij onze (oude) pijnen niet tegen hoeven komen. Kleine kinderen kunnen die weg meestal wel volgen, maar onze pubers worden kritischer en schoppen er ook tegen aan. En dat doet zeer. We voelen weerstand. We voelen emoties. Onprettig? We kunnen het ook zien als uitnodiging om die overtuigingen en overlevingsmechanismen weer eens te onderzoeken. Zijn ze allemaal nu echt nog wel zo nuttig? Kunnen we sommige (of veel) van die overtuigingen ook anders zien? Met andere woorden: Wat nemen we mee, wat passen we aan en wat is zo verouderd dat het nu wel eens tijd wordt om los te laten?
Het gaat dus helemaal niet over de puberteit of over jouw
kind, maar over jouw reactie en jouw emoties daarop! Als we die in onszelf kunnen (h)erkennen en waar nodig ook even her- en opwaarderen, lossen er (innerlijke) blokkades op en geven we onszelf meer keuzevrijheid.
Bevrijdend voor ons en ook voor onze pubers. Heerlijk toch, om helemaal zelf te mogen kiezen wat bij ons past? Op maat en onderbouwd!
Karin Höhle-Dikken
14 maart 2013
Project: Stap voor Stap 2013, (gedachten)wandeling 75
Jij hebt precies de puber in huis die jij nodig hebt om je te kunnen bevrijden van je (verouderde) overtuigingen en overlevingsmechanismen.
Onze overtuigingen, onze regels en de weg die wij hebben gekozen zodat wij konden overleven. Kortom, alles waar wij ons veilig bij voelen. En dat is ook precies de weg die wij onze kinderen wijzen in de hoop dat zij onze (oude) pijnen niet tegen hoeven komen. Kleine kinderen kunnen die weg meestal wel volgen, maar onze pubers worden kritischer en schoppen er ook tegen aan. En dat doet zeer. We voelen weerstand. We voelen emoties. Onprettig? We kunnen het ook zien als uitnodiging om die overtuigingen en overlevingsmechanismen weer eens te onderzoeken. Zijn ze allemaal nu echt nog wel zo nuttig? Kunnen we sommige (of veel) van die overtuigingen ook anders zien? Met andere woorden: Wat nemen we mee, wat passen we aan en wat is zo verouderd dat het nu wel eens tijd wordt om los te laten?
Het gaat dus helemaal niet over de puberteit of over jouw
kind, maar over jouw reactie en jouw emoties daarop! Als we die in onszelf kunnen (h)erkennen en waar nodig ook even her- en opwaarderen, lossen er (innerlijke) blokkades op en geven we onszelf meer keuzevrijheid.
Bevrijdend voor ons en ook voor onze pubers. Heerlijk toch, om helemaal zelf te mogen kiezen wat bij ons past? Op maat en onderbouwd!
Karin Höhle-Dikken
14 maart 2013
Project: Stap voor Stap 2013, (gedachten)wandeling 75