Woord van de dag: levendig
Aangeleverd door: Isa Hohle
Er vallen hier honderdduizend kwartjes!
In wezen ben ik introvert. Geen wonder dat ik moeite blijf houden met groepen en 'in het middelpunt staan'. Mezelf 'thuis' het fijnst voel. Een enorme hekel aan school had, maar wel heel leergierig ben. Moeite heb om nieuwe mensen te ontmoeten of gewoon iemand op te bellen. Voor de buitenwereld erg moeilijk om te herkennen, want de afgelopen 30 jaar voelde ik de weerstand om naar buiten te treden (me verbaal te uiten) vooral van binnen. Sterker nog, ik herkende het stille meisje dat vroeger het liefst urenlang met haar neus in de boeken zat en zichzelf dagen achtereen prima alleen met haar poppen kon vermaken zelf ook al lang niet meer. Ik realiseer me nu dat ik dagelijks met haar in strijd was en dat ze daardoor behoorlijk getraumatiseerd is. Niet gek ook, want de kwaliteiten van introverte meisjes (en jongens) worden meestal niet herkend, laat staan gewaardeerd. En iedereen heeft waardering nodig. Toch?
Het wordt dus hoog tijd dat ik de strijd met mezelf nu echt ga opgeven. Haar ga leren waarderen. Tijd om gelukkig te worden met de mooie kanten van mijn 'introvert zijn'. Gelukkig zijn met mijn liefde voor filosofie, mythologie en metaforen, mijn rijke binnenwereld, mijn innerlijke wijsheid, mijn fantastische inlevingsvermogen, mijn luistervaardigheden, de rust die ik uit kan stralen en mijn talent om mezelf in schrijfsels en/of foto's te uiten.
Mijn 'introvert zijn' mag de komende tijd volledig tot bloei komen. En bovenal, ik mag ervan gaan genieten en eindelijk ophouden met 'bewijzen aan mezelf' dat ik anders (lees: extravert) ben. Weet je wel hoe levendig ik me opeens van binnen voel!
23 januari 2014
Project: Stap voor Stap 2014, (gedachten)wandeling 23
http://www.bol.com/nl/p/introvert-door-het-leven/1001004006156614/
Aangeleverd door: Isa Hohle
Er vallen hier honderdduizend kwartjes!
In wezen ben ik introvert. Geen wonder dat ik moeite blijf houden met groepen en 'in het middelpunt staan'. Mezelf 'thuis' het fijnst voel. Een enorme hekel aan school had, maar wel heel leergierig ben. Moeite heb om nieuwe mensen te ontmoeten of gewoon iemand op te bellen. Voor de buitenwereld erg moeilijk om te herkennen, want de afgelopen 30 jaar voelde ik de weerstand om naar buiten te treden (me verbaal te uiten) vooral van binnen. Sterker nog, ik herkende het stille meisje dat vroeger het liefst urenlang met haar neus in de boeken zat en zichzelf dagen achtereen prima alleen met haar poppen kon vermaken zelf ook al lang niet meer. Ik realiseer me nu dat ik dagelijks met haar in strijd was en dat ze daardoor behoorlijk getraumatiseerd is. Niet gek ook, want de kwaliteiten van introverte meisjes (en jongens) worden meestal niet herkend, laat staan gewaardeerd. En iedereen heeft waardering nodig. Toch?
Het wordt dus hoog tijd dat ik de strijd met mezelf nu echt ga opgeven. Haar ga leren waarderen. Tijd om gelukkig te worden met de mooie kanten van mijn 'introvert zijn'. Gelukkig zijn met mijn liefde voor filosofie, mythologie en metaforen, mijn rijke binnenwereld, mijn innerlijke wijsheid, mijn fantastische inlevingsvermogen, mijn luistervaardigheden, de rust die ik uit kan stralen en mijn talent om mezelf in schrijfsels en/of foto's te uiten.
Mijn 'introvert zijn' mag de komende tijd volledig tot bloei komen. En bovenal, ik mag ervan gaan genieten en eindelijk ophouden met 'bewijzen aan mezelf' dat ik anders (lees: extravert) ben. Weet je wel hoe levendig ik me opeens van binnen voel!
23 januari 2014
Project: Stap voor Stap 2014, (gedachten)wandeling 23
http://www.bol.com/nl/p/introvert-door-het-leven/1001004006156614/