Ik geloof heel sterk dat mezelf blootgeven een belangrijke stap is in mijn helingsproces. De meningen daarover in mijn familie zijn sterk verdeeld. Het gevolg is dat een aantal familieleden zich nu ook letterlijk van mij afkeren. Daar heb ik rekening mee gehouden, maar nu het echt gebeurd voel ik pas de impact. De pijn!
Ik voel de neiging om toch weer aan te klampen en daarmee wordt er ook weer iets anders helder voor mij.
Opeens zie ik mijn behoefte aan omarming en hun behoefte aan bevrijding heel helder voor me. Helaas hebben die pure behoeften zich in de loop der jaren vervormd in verlatingsangst en bindingsangst. Mijn pure behoefte om me als kind met mijn moeder te verbinden kwam in conflict met haar inmiddels vervormde
behoefte aan bevrijding, haar bindingsangst. Daardoor werd ook mijn behoefte omgevormd tot angst. Verlatingsangst! Ik wist het al, maar kon het nog nooit zo duidelijk voelen.
Mijn besluit om mezelf in Psychologie Magazine bloot te geven was tegelijk ook een besluit om mijn angst nu helemaal zelf aan te gaan. Ik hoef de verbinding niet langer bij hen te claimen. Ik weet immers heel diep van binnen dat die verbinding er toch wel is. Met deze beweging (naar binnen) omarm ik als het ware mezelf en daarmee maak ik ruimte om nu ieder onze eigen weg te gaan. In vrijheid!
Een pijnlijk mooi besluit!
Karin Höhle-Dikken
24 juni 2013
Project: Stap voor Stap 2013 (gedachten)wandeling 160
Ik voel de neiging om toch weer aan te klampen en daarmee wordt er ook weer iets anders helder voor mij.
Opeens zie ik mijn behoefte aan omarming en hun behoefte aan bevrijding heel helder voor me. Helaas hebben die pure behoeften zich in de loop der jaren vervormd in verlatingsangst en bindingsangst. Mijn pure behoefte om me als kind met mijn moeder te verbinden kwam in conflict met haar inmiddels vervormde
behoefte aan bevrijding, haar bindingsangst. Daardoor werd ook mijn behoefte omgevormd tot angst. Verlatingsangst! Ik wist het al, maar kon het nog nooit zo duidelijk voelen.
Mijn besluit om mezelf in Psychologie Magazine bloot te geven was tegelijk ook een besluit om mijn angst nu helemaal zelf aan te gaan. Ik hoef de verbinding niet langer bij hen te claimen. Ik weet immers heel diep van binnen dat die verbinding er toch wel is. Met deze beweging (naar binnen) omarm ik als het ware mezelf en daarmee maak ik ruimte om nu ieder onze eigen weg te gaan. In vrijheid!
Een pijnlijk mooi besluit!
Karin Höhle-Dikken
24 juni 2013
Project: Stap voor Stap 2013 (gedachten)wandeling 160