Mijn verzameling werd zwaarder en zwaarder, maar toch droeg ik ze jaar in, jaar uit altijd met mee. Vanuit mijn ouderlijk huis naar mijn studentenflat. En van mijn studentenflat naar mijn eerste eigen huisje. Ik heb ze zelfs naar Australië laten verschepen en later ook weer terug. Er heilig van
overtuigd dat ik niet zonder ze kon, gaven ze me keer op keer weer steun en troost.
Totdat ik afgelopen weekend opeens merkte dat het tijd was om
afscheid te nemen. En wat een stofwolken kwamen daarbij vrij. Ik voelde ten diepste dat ik nu eindelijk op mijn eigen wijsheid kan vertrouwen. En daarbij vielen er letterlijk honderden kilo's (verouderde) bagage van me af. Jeetje, wat voel ik me licht vandaag...
Karin Höhle-Dikken
15 april 2013
Project: Stap voor Stap 2013, (gedachten)wandeling 100
overtuigd dat ik niet zonder ze kon, gaven ze me keer op keer weer steun en troost.
Totdat ik afgelopen weekend opeens merkte dat het tijd was om
afscheid te nemen. En wat een stofwolken kwamen daarbij vrij. Ik voelde ten diepste dat ik nu eindelijk op mijn eigen wijsheid kan vertrouwen. En daarbij vielen er letterlijk honderden kilo's (verouderde) bagage van me af. Jeetje, wat voel ik me licht vandaag...
Karin Höhle-Dikken
15 april 2013
Project: Stap voor Stap 2013, (gedachten)wandeling 100