'Had ik maar wat meer naar mijn eigen gevoel geluisterd!'
Volgens mij nemen wij, ouders vaak te weinig tijd om de signalen die onze kinderen (bijv. in hun gedrag, spel, gezondheid, etc.) afgeven 'goed' te lezen. We gebruiken daarbij nl. vooral het hoofd en dat wat 'specialisten' ons erover kunnen vertellen. We vergeten daarbij ons eigen specialisme (ons hart, ons gevoel) ook in te zetten. We vergeten dat wij degene zijn die ons kind het beste kennen. Ik hoor het keer op keer weer zeggen: 'Had ik maar meer naar mijn gevoel geluisterd'.
Wat als iemand (ouder, juf, of andere volwassene) ooit tegen mij gezegd zou hebben: 'Karin, volgens mij lees ik angst of pijn in je ogen en dat doet mij ook pijn". Wat zou ik me 'gezien' hebben gevoeld en wat zou dat een verschil hebben gemaakt. En ook al zou het daarna stil zijn gebleven. Ik zou het nooit meer hebben vergeten. Ik zou me nooit meer zó alleen hebben gevoeld.
Wij, kindertolken zetten ons met hart en ziel in om naast alle belangrijke specialistische hulp, ook ons eigen specialisme niet langer te vergeten. Het resultaat: we weten en kunnen vaak veel meer dan we zelf denken, we hoeven enkel wat beter naar onszelf te luisteren!
"Dit is mijn geheim, het is heel eenvoudig: alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.". ~Antoine de Saint-Exupéry~
Karin Höhle-Dikken
7 juli 2013
Project: Stap voor Stap 2013, gedachtenwandeling 167
Volgens mij nemen wij, ouders vaak te weinig tijd om de signalen die onze kinderen (bijv. in hun gedrag, spel, gezondheid, etc.) afgeven 'goed' te lezen. We gebruiken daarbij nl. vooral het hoofd en dat wat 'specialisten' ons erover kunnen vertellen. We vergeten daarbij ons eigen specialisme (ons hart, ons gevoel) ook in te zetten. We vergeten dat wij degene zijn die ons kind het beste kennen. Ik hoor het keer op keer weer zeggen: 'Had ik maar meer naar mijn gevoel geluisterd'.
Wat als iemand (ouder, juf, of andere volwassene) ooit tegen mij gezegd zou hebben: 'Karin, volgens mij lees ik angst of pijn in je ogen en dat doet mij ook pijn". Wat zou ik me 'gezien' hebben gevoeld en wat zou dat een verschil hebben gemaakt. En ook al zou het daarna stil zijn gebleven. Ik zou het nooit meer hebben vergeten. Ik zou me nooit meer zó alleen hebben gevoeld.
Wij, kindertolken zetten ons met hart en ziel in om naast alle belangrijke specialistische hulp, ook ons eigen specialisme niet langer te vergeten. Het resultaat: we weten en kunnen vaak veel meer dan we zelf denken, we hoeven enkel wat beter naar onszelf te luisteren!
"Dit is mijn geheim, het is heel eenvoudig: alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.". ~Antoine de Saint-Exupéry~
Karin Höhle-Dikken
7 juli 2013
Project: Stap voor Stap 2013, gedachtenwandeling 167