Lieve ouders,
Herkennen jullie dit of iets soortgelijks?
Je bent net moeder of vader geworden en je baby huilt. Je kunt haar met geen mogelijkheid stil krijgen. Je hebt al van alles geprobeerd. Ze heeft geen honger, haar luier is schoon, geen koorts, geen... Na drie weken ben je ten einde raad.
of
Je bent al een tijdje moeder of vader en je puberzoon wil opeens niet meer naar school. Hij spijbelt. Je hebt al van alles geprobeerd om hem weer naar school te krijgen en al ga je op je kop staan. Hij blijft spijbelen. Wat is er toch mis met hem? Je zit werkelijk met de handen in je haar.
Grote kans dat jij met het probleem (het huilen, het spijbelen) van je kind naar een dokter of naar een andere hulpverlener zal stappen en dat de dokter/hulpverlener je kind met alle liefde zal proberen te helpen. 'Wat is er mis met jouw kind?' is dan vaak de insteek. Maar zou het ook kunnen dat juist die insteek iets wat zichtbaar mag worden, onzichtbaar houdt?
Wat als we de vraag eens anders stellen? Wat wil mijn kind me duidelijk maken? Wat mis ik (nog) wat mijn kind nu van me nodig heeft? Wat als je 'het probleem' niet langer alleen bij je kind legt, maar als je daarnaast ook je eigen verantwoordelijkheid wilt nemen? Wat als je het probleem niet alleen als een probleem beschouwt maar ook als een signaal kan zien? Want wat er ook met je kind aan de hand is, het heeft duidelijk iets (van je) nodig en dat maakt hij/zij keihard kenbaar. Alleen weet jij (nog) niet precies wat het nodig heeft. Daar hoef je je volgens mij overigens helemaal niet voor te schamen. Ik durf namelijk te beweren dat echt elke ouder zich hierin zal kunnen herkennen. Er zijn alleen nog maar weinig ouders die dit ook hardop uit durven spreken, laat staan dat ze hierop ook actie durven te ondernemen.
Wat als je eens naar een kindertolk zou stappen met de vraag: 'Mijn kind probeert me overduidelijk iets kenbaar te maken, maar ik kan (nog) niet helder krijgen wat dat is. Kan jij me daarbij helpen?' De ervaring leert dat er in een traject dat ongeveer 3 uur duurt, vaak heel veel duidelijk wordt. Door jezelf te helpen, krijg je direct de tools in handen om je kind helpen! Hoe mooi is dat? Het proberen waard toch? En wist je dat je bij mij je geld voor een kindertolktraject zonder pardon terug krijgt als jij vindt dat het je niets heeft opgeleverd?
Dus mijn oprechte vraag aan jullie is: Wat houd je nu nog tegen om bij het volgende 'probleem' een afspraak met een kindertolk te maken?
18 oktober 2013
Project: Stap voor Stap 2013, gedachtenwandeling 187
Zie ook http://www.presentchild.nl/
Herkennen jullie dit of iets soortgelijks?
Je bent net moeder of vader geworden en je baby huilt. Je kunt haar met geen mogelijkheid stil krijgen. Je hebt al van alles geprobeerd. Ze heeft geen honger, haar luier is schoon, geen koorts, geen... Na drie weken ben je ten einde raad.
of
Je bent al een tijdje moeder of vader en je puberzoon wil opeens niet meer naar school. Hij spijbelt. Je hebt al van alles geprobeerd om hem weer naar school te krijgen en al ga je op je kop staan. Hij blijft spijbelen. Wat is er toch mis met hem? Je zit werkelijk met de handen in je haar.
Grote kans dat jij met het probleem (het huilen, het spijbelen) van je kind naar een dokter of naar een andere hulpverlener zal stappen en dat de dokter/hulpverlener je kind met alle liefde zal proberen te helpen. 'Wat is er mis met jouw kind?' is dan vaak de insteek. Maar zou het ook kunnen dat juist die insteek iets wat zichtbaar mag worden, onzichtbaar houdt?
Wat als we de vraag eens anders stellen? Wat wil mijn kind me duidelijk maken? Wat mis ik (nog) wat mijn kind nu van me nodig heeft? Wat als je 'het probleem' niet langer alleen bij je kind legt, maar als je daarnaast ook je eigen verantwoordelijkheid wilt nemen? Wat als je het probleem niet alleen als een probleem beschouwt maar ook als een signaal kan zien? Want wat er ook met je kind aan de hand is, het heeft duidelijk iets (van je) nodig en dat maakt hij/zij keihard kenbaar. Alleen weet jij (nog) niet precies wat het nodig heeft. Daar hoef je je volgens mij overigens helemaal niet voor te schamen. Ik durf namelijk te beweren dat echt elke ouder zich hierin zal kunnen herkennen. Er zijn alleen nog maar weinig ouders die dit ook hardop uit durven spreken, laat staan dat ze hierop ook actie durven te ondernemen.
Wat als je eens naar een kindertolk zou stappen met de vraag: 'Mijn kind probeert me overduidelijk iets kenbaar te maken, maar ik kan (nog) niet helder krijgen wat dat is. Kan jij me daarbij helpen?' De ervaring leert dat er in een traject dat ongeveer 3 uur duurt, vaak heel veel duidelijk wordt. Door jezelf te helpen, krijg je direct de tools in handen om je kind helpen! Hoe mooi is dat? Het proberen waard toch? En wist je dat je bij mij je geld voor een kindertolktraject zonder pardon terug krijgt als jij vindt dat het je niets heeft opgeleverd?
Dus mijn oprechte vraag aan jullie is: Wat houd je nu nog tegen om bij het volgende 'probleem' een afspraak met een kindertolk te maken?
18 oktober 2013
Project: Stap voor Stap 2013, gedachtenwandeling 187
Zie ook http://www.presentchild.nl/